Πέρυσι, στα πλαίσια της αλλαγής του κινητήρα στο φουσκωτό μου, χρειάστηκε να το αδειάσω από ολόκληρη την ‘προίκα’ του. Μαζεύτηκε λοιπόν στο γκαράζ μου, ένας όγκος σχεδόν δύο κυβικά. Το ίδιο και εφέτος, με την ολική ανακατασκευή. Όλα απαραίτητα υποτίθεται …
Ανάμεσα στα άλλα, και τρία κουτιά με βεγγαλικά. Τα ευρισκόμενα σε ισχύ, και δύο σειρές προηγούμενα. Κατάλληλα φυλαγμένα σε στεγανές θήκες. Γιατί τόσα πολλά; Γιατί ποτέ δεν ξέρεις … Μαζί με αυτά, θυμήθηκα ακόμη και άλλες τρεις παρακαλώ σειρές, που βρέθηκαν κάπου στην αποθήκη. Και το ερώτημα που αναδύθηκε ήταν. Τι κάνουμε τώρα με αυτά;
Επειδή στη θέση μου πιστεύω πως έχετε βρεθεί όλοι, άλλος με περισσότερα – άλλος με λιγότερα ‘κομμάτια’, σκέφτηκα να δω το θέμα περισσότερο προσεκτικά, γιατί αν κάνουμε αυτό που λένε οι οδηγίες, τότε θα γίνουμε συνεργοί σε οικολογικό έγκλημα.
Σύμφωνα με τον κανονισμό, τα βεγγαλικά που λήγουν, πρέπει να τα πετάμε στη θάλασσα. Μπορεί να ακούγεται έξω από κάθε λογική, όμως έτσι είναι. Και δεν γράφτηκε τυχαία,
Κάποτε, όταν τα βεγγαλικά κατασκευάζονταν με χάρτινα περιτυλίγματα και υπό το κράτος λιγότερης οικολογικής συνείδησης, έτσι προβλέφθηκε. Να τα πετάμε στη θάλασσα. Τα χημικά, όπως τότε έτσι και τώρα, την έκαναν τη ζημιά τους. Δεν υπήρχε το πλαστικό. Άλλαξαν όμως οι … συνήθειες των κατασκευαστών τους και πλέον το υλικό βρίσκεται μέσα σε πλαστική συσκευασία.
Το θέμα είναι απλό. Αν το πετάξεις στη θάλασσα, επί της ουσίας δεν παρανομείς. Αλλά επειδή κάθε νόμιμο δεν είναι και ηθικό, αν σας θυμίζει κάτι … το Λιμεναρχείο, μέχρι και πρόστιμο μπορεί να σας κόψει, διότι η μόλυνση είναι δεδομένη. Κράτος του παραλόγου; Όχι δα …
Ποιος μπορεί να έχει πλήρη και εμπεριστατωμένη εικόνα του θέματος, είναι βεβαίως οι κατασκευαστές. Πρόσφατα, βρέθηκα στη Σέριφο με τον κ. Ευάγγελο Βαλιανάτο, ιδιοκτήτη της EVAL, κατασκευαστή μεταξύ άλλων και βεγγαλικών και του έθεσα το συγκεκριμένο ερώτημα. Η απάντηση, στο τι κάνουν οι κάτοχοι τους όταν τα βεγγαλικά λήξουν, ήταν πολυσχιδής.
‘Οι λιμενικές αρχές, όταν φθάσουν στη λήξη τους, τα καταστρέφουν σε συγκεκριμένους χώρους με πρωτόκολλα καταστροφής. Οι ιδιώτες, ακολουθούν διαιρετικούς δρόμους. Κάποιοι, τα πετούν στα σκουπίδια χωρίς μάλιστα να τα ανάψουν, κάτι που είναι επικίνδυνο. Κάποιοι τα χρησιμοποιούν στο γήπεδο, το Πάσχα, σε γιορτές. Λίγοι, τα επιστρέφουν στα καταστήματα από όπου τα προμηθεύτηκαν. Ακόμη λιγότεροι τα επιστρέφουν σε εμάς και ποιος ξέρει πόσοι τελικά, τα πετάνε στη θάλασσα. Εκείνο που πολλοί αγνοούν, τόνισε ο κ. Βαλιανάτος, είναι πως τα ληγμένα βεγγαλικά μπορούν να ανακυκλωθούν, κάτι που είναι χρήσιμο για όλους’.
Με την ευκαιρία, θυμίζω, πως τα βεγγαλικά μπορεί να προσφέρουν φαντασμαγορικό θέαμα, αλλά δεν είναι – δυστυχώς – λίγες οι φορές, που έχουν προκληθεί ζημίες και πόνος. Η χρήση τους, υπόκειται σε οδηγίες και πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή.
Επίσης, καλό είναι, να κάνετε και μία ‘δοκιμή’ μόνοι σας, πριν έλθει η ώρα της ανάγκης. Σε μέρος ώρα και τόπο, όπου δεν θα προκαλέσετε άσκοπη κινητοποίηση. Πρώτο μέλημα, είναι να σταθείτε με την πλάτη στον αέρα. Για να μη πέσουν οι σπίθες πάνω σας.
Αν δεν έχετε και πολύ μεγάλη διάθεση για να πάτε τα ληγμένα σας βεγγαλικά για ανακύκλωση, τότε, προσεκτικά πάντα, δημιουργήστε μια μικρή φιέστα για εσάς και τους φίλους σας. Χρησιμοποιήστε τα και κατόπιν μαζέψτε τα πλαστικά για ανακύκλωση. Αυτά τουλάχιστον, μπορείτε να τα ξεφορτωθείτε πιο εύκολα, μαζί με τα υπόλοιπα υλικά.
Καλό καλοκαίρι και αχρείαστα να μείνουν.
