Λ.Φ.Σ. ‘ΙΑΣΩΝ΄. Πολιτιστικές παρεμβάσεις στην Κίμωλο.

 

 

Τελικά, οι ‘προσευχές’ δεν εισακούστηκαν, μάλιστα με τρόπο ... περιπαικτικό. Το 3ήμερο της πρωτομαγιάς, που κατ΄αρχή είχαμε επιλέξει για τη μετάβαση μας στο νησί, ο καιρός δεν ήταν φιλικός μαζί μας – καθόλου μάλιστα. Οι συμμετοχές, έφθαναν τα 40 άτομα, μελών και φίλων της Λέσχης. Επιλέξαμε λοιπόν το επόμενο, 6 – 8 τουμήνα. Στην αρχή, οι προβλέψεις ήταν εξαιρετικές. Περί τα μέσα της εβδομάδας όμως, προέκυψαν 6 και τοπικά 7 μποφώρ. Η φιλοξενία της συμμετεχόντων, δεν μπορούσε να παραταθεί χρονικά, καθ’ όσον η τουριστική περίοδος βρίσκεται απί θύραις. Έτσι, ξημερώματα Παρασκευής, βρεθήκαμε δίπλα στο SEAJET 2, με προορισμό τον Αδάμαντα, όσοι πλέον μπορούσαν να συμμετέχουν, με χρήση μιας εργάσιμης ημέρας και χωρίς υποχρεώσεις. Συνολικά 17 άτομα. Από εκεί, με ταξί στα Πολλώνια και μετά στην Κίμωλο με την ‘παντόφλα’.

 

Ο λόγος για αυτή την κινητοποίηση, ήταν διπλός, με έκφραση, πρωτοβουλία και οργάνωση από τον πρόεδρο μας, Βαγγέλη Αρβανίτη. Από προηγούμενες επισκέψεις μας εκεί, είχαμε διαπιστώσει πως οι δέστρες στο παλιό λιμάνι, ήταν σε κακή κατάσταση. Η πρώτη κεντρική ιδέα λοιπόν, ήταν να τοποθετυήσουμε κατά μήκος του κρηπιδώματος 15 καινούργιες. Ενημερωθήκαμε για τις προδιαγραφές, ανταλλάξαμε τη σχετική αλληλογραφία με τον Δήμο και τους συναρμόδιους φορείς, που είχε σαν αποτέλεσμα την έγκριση όλων για την τοποθέτηση τους παμψηφί. Η Λέσχη μας, θα αναλάμβανε την κατασκευή και μεταφορά τους στο νησί, μαζί με τα απαραίτητα εργαλεία.

 

Αφού ενημερωθήκαμε για τις τεχνικές προδιαγραφές, αναζητήσαμε στην αγορά τα υλικά. Η έρευνα, δεν μπορούσε να έχει καλύτερο αποτέλεσμα. Όλα τα υλικά, ντίζες, βέργες, μάπες, κρίκους, μας τα δώρησε η Κ. ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ Α.Ε. και τα ετοίμασε ο φίλος της Λέσχης Νίκος Μηναίδης, διευρύνοντας κάποια βράδυα το ωράριο του στις μεγάλες ώρες ...
Και για να μη επανέρχομαι στο θέμα του καιρού, τελικά, ανάμεσα Σέριφο – Κύθνο, κατά την επιστροφή, μας κούνησε για λίγο ένα εκάρτο 5άρι και μετά μπουνάτσα. Όπως όταν κατεβαίναμε, όπως και – στο υπόλοιπο, όταν ανεβάιναμε. Φουσκωτά γιοκ λοιπόν, παρά τις προετοιμεσίες και τις συνεννοήσεις για πληρώματα κλπ. Θα εκδικηθούμε όμως ... έτσι?

 

Λίγο μετά τις 11, πατήσαμε στο νησί. ‘Σύνδεσμός’ μας, ήταν ο Φώτης. Ένας απίστευτος τύπος, Κιμωλιάτης, ‘ταγμένος’ στον εθελεντισμό, που ‘τρέχει’ με ελάχιστη βοήθεια πολιτιστικές δράσεις για όλους ολόκληρο το χρόνο. Π.χ. ανοικτό σινεμα πάνω στη θάλασσα, λίγο μετά το δειλινό, με ταινίες πρώτης επιλογής. Κουβαλάει τα μηχανήματα και τον εξοπλισμό με ένα παπάκι ...

 

Την πρώτη μας ‘στάση’, την πλήρωσε το ‘ΡΑΒΕΝΤΙ’ - στα ελληνικά παρακλώ, γνωστό και μη εξαιρετέο στέκι μας για α- πί – στευ – τα γλυκά, καφέ και ομελέτες. Και κατόπιν, πέσαμε με τα μούτρα στις τρύπες. Ζώσαμε το παλιό λιμάνι με μπαλαντέζες, απλώσαμε τα εργαλεία – μέχρι και ανιχνευτή μετάλων μας είχε δώσει ο Νίκος, όπου το ένα κομπρεσέρ άνοιγε τις τρύπες με μικρότερη διατομή και τις αποτελείωνε το δεύτερο με διάμετρο 24. Ένα καλό φύσημα – Μπάμπης ο φυσητής, γέμισμα με ρητίνη δύο συστατικών και ‘βίδωμα’ της δέστρας μέσα στην τρύπα. Καλωπισμός στο τριμέντο γύρω από τη βάση για τα σχοινιά, άπλωμα της ρητίνης και τέλος.

 

Μπορεί να φαίνεται εύκολο, αλλά μας πήρε ένα τρίωρο περίπου, με καλό συντονισμό ομάδας με 7 – 8 άτομα. Την ίδια ώρα, το ασθενές φύλο, έκανε την αρχή στην αρμοβαφή του δρόμου έξω από το Αφεντάκειο. Δεν το λες και εύκολη δουλειά, όπως αποδείχτηκε αργότερα, αλλά και την επομένη.

 

Λίγα μέτρα δίπλα από το ΡΑΒΕΝΤΙ, είναι το ΚΥΜΑ. Ένα εστιατόριο με εκπληκτική κουζίνα, που αν και μας είναι γνωστή από ετών, εν τούτοις, κάθε φορά, έχει και κάτι διαφορετικό, για να μας κάνει να μη ξέρουμε τι να πρωτοδιαλέξουμε ...

 

Και κατόπιν, ύπνος και των γονέων ... Σκορπιστήκαμε στα δωμάτια που είχαν διατεθεί για τη φιλοξενία μας, για μια καλή ανασυγκρότηση, καθώς όλοι είμασταν με λίγες ώρες ύπνο και πολλή κούραση. Ξανασμίξαμε λίγο μετά τις 9, ρυθμίσαμε κάποιες λεπτομέρειες για την ζωντανή σύνδεση στην εκπομπή της κας Μαυραγάνη την επομένη στο OPEN TV και χωθήκαμε στα σοκάκια του Χωριού, για νυχτερινή περιπλάνηση.

 

Ξημέρωσε ο Θεός το Σάββατο και γύρω στις οκτώ, είμασταν όλοι εκεί. Στο φαρδύ καλντερίμι μπροστά από τα Αφεντάκειο. Ο Φώτης πρώτος από όλους, έφτιαχνε μπογιές και το εργατικό προσωπικό, μεικτό αυτή τη φορά, έπεσε κυριολεκτικά με τα μούτρα. Και ενώ όλα πήγαιναν ρολόι, ο δαίμων της τεχνολογίας έκανε τη ζημιά. Αφού κόπηκε δύο φορές η σύνδεση με τον ήχο, τελικά, έγινε εφικτό, να ‘βγει’ στον αέρα η κα Κατερίνα Βεντούρη και να πει τα απαραίτητα, καθώς ο χρόνος της εκπομπής είχε σχεδόν εκπνεύσει. Μείναμε στα λίγα και τα βασικά.

 

Μέχρι το μεσημέρι, είχαμε τελειώσει ολόκληρο το μισό τμήμα που είχαμε αναλάβει. Το έργο ήθελε πολύ δουλειά ακόμη, κάτι που ψυχανεμίζομαι, πως θα πέσει σχεδόν ολόκληρο στις πλάτες του Φώτη. Και ας έχει προοπτική για όλους ...

 

Αποκαμωμένοι, κατεβήκαμε πάλι στο Γυαλό και καθίσαμε πάλι στο ΚΥΜΑ, σε άλλο τραπέζι αυτή τη φορά. Ξανά υπερβολές – ένεκα οι γεύσεις, ξανά στα δωμάτια για σιέστα.

 

Το βράδυ, θα μας εύρισκε πάλι στο μκρύ γκωστό τραπέζι, αλλά αυτή τη φορά στο ΜΕΛΤΕΜΙ. Ένα εστιατόρι για απαιτητικούς, με πολύ φροντίδα και μεράκι, όπου το κρασί προσφέρεται σε ποτήρια γευσιγνωσίας ... όσο για τις γεύσεις, άλλος πονοκέφαλος.

 

Την επομένη, μαζευτήκαμε στο γυαλό, και κοιταζόμασταν περίλυποι. Η μπουνάτσα δεν είχε προηγούμενο. Και το ταξίδι με τον ΄ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΣΟΛΩΜΟ’, ξεκινούσε στις 12 με κατάπλου στις 9, μέσω Μήλου, Σίφνου, Σερίφου, Κύθνου. Διάρκεια 9 ώρες, με ταχύτητα 17 κόμβους. Ενώ με τα φουσκωτά, σε δύο ώρες θα είμασταν έξω. Άτιμη καινωνία ...
Δεν είναι μόνο γιατί μου αρέσει το νησί – είναι και δίπλα στη μία ιδιαίτερη πατρίδα μου, τη Σίκινο, αλλά είναι καιγιατί πιστεύω πως όταν γίνεται αναφορά σε κάποιο τόπο, θα πρέπι να ναφέρομαι σε αυτόν και με κάποια στοιχεία γενιοκότερου ενδιαφέροντος. Έχουμε και λέμε λοιπόν.

 

Η Κίμωλος από τα αρχαία χρόνια ήταν «μονόπολις». Έτσι και σήμερα έχει ένα μόνο Χωριό και όχι Χώρα, όπως επιμένουν κάποιοι να το ονομάζουν, επηρεασμένοι από άλλα νησιά. Μικρότεροι οικισμοί που κατοικούνται κυρίως το καλοκαίρι, ενώ το χειμώνα έχουν ελάχιστους κατοίκους, είναι η Ψάθη (λιμάνι), η Γούπα, του Καρά, τα Πράσα, η Αλυκή, η Μπονάτσα και της Δέκας.

 

Τα Αξιοθέατα της Κιμώλου

 

Στο Χωριό μπορείτε να επισκεφτείτε το Μεσαιωνικό Κάστρο και τα Μουσεία (Αρχαιολογικό και Λαογραφικό), και τις μεταβυζαντινές εκκλησίες, πολλές από τις οποίες είναι προστατευόμενες από το ΥΠ.ΠΟ. Εξαιρετική θέα στη γύρω περιοχή και στα κοντινά νησιά έχετε από την πλατεία του Σχολείου και την αυλή του Παντοκράτορα στο Ξαπλοβούνι.
Σήμερα στο νησί σώζονται 7 ανεμόμυλοι από τους οποίους δεν λειτουργεί κανένας. Ανεβείτε από το δρόμο που ξεκινά από την περιοχή του Τσουκαλά, στο Ξαπλοβούνι για να δείτε τους ανεμόμυλους. Μπορείτε να συνεχίσετε μέχρι τον Παντοκράτορα και να κατεβείτε από το μονοπάτι στην είσοδο του Χωριού (Μυζηθρού). Μύλοι υπάρχουν και στην περιοχή του Καρκάνη.

 

H Γέφυρα στο Πανω Κλήμα. Κοντά στη βόρεια έξοδο του Χωριού, λίγο μετά την εκκλησία του Αγ. Ευσταθίου, υπάρχει η πέτρινη, παλιά γέφυρα στο Πανωκλήμα, με ενδιαφέρουσα θέα στις απότομες χαραδρώσεις και τις αναβαθμίδες (πεζούλες) του εσωτερικού του νησιού.

 

Δείτε τον αμπουρδέκτη (ομβροδέκτης) στου Ξέβρη, στη διαδρομή προς το Σκιάδι, πριν την εκκλησία των Αγ. Αναργύρων.

 

Στη νότια έξοδο του χωριού, επισκεφθείτε το γραφικό ψαράδικο οικισμό της Γούπας με τα «σύρματα», σπηλιές πελεκημένες στο μαλακό βράχο, όπου φυλάσσονται οι βάρκες.

 

Αν επισκεφθείτε την Κίμωλο την άνοιξη, στην παραλία της Αλυκής, η «λίμνη» θα φιλοξενεί πολλούς φτερωτούς μετανάστες και η Φύση θα σας ξαφνιάζει σε κάθε σας βήμα με χρώματα και μυρωδιές. Στην παραλία, δίπλα στο ακρωτήρι του Αγ. Γεωργίου στο Καλαμίτσι, μπορείτε να δείτε τη σκαλισμένη, από χέρι ανώνυμου καλλιτέχνη,μορφή στο βράχο.

 

Η παραλία στα Ελληνικά – Μαυροσπήλια, για ραντεβού με την ιστορία. Hλιοβασίλεμα στα Μαυροσπήλια αφού εκεί βρίσκεται βυθισμένη στα ρηχά η αρχαία πόλη του νησιού, ενώ στην παραλία θα δείτε πολλούς αρχαίους τάφους από τη Μυκηναϊκή μέχρι την Ελληνιστική περίοδο. Στην ίδια περιοχή τα Ασπράγκρεμνα σφραγίζουν μοναδικά το ηλιοβασίλεμα , ενώ οι πιο παρατηρητικοί θα ανακαλύψουν απολιθώματα θαλάσσιων οργανισμών.

 

H σπηλιά της Γερακιάς. Αν έχετε στη διάθεσή σας πλωτό μέσον, μπορείτε να δείτε την Πελεκητή σπηλιά στον Κακοποταμό, να αναζωογονηθείτε στο θερμό ιαματικό νερό που αναβλύζει στην παραλία Αγιόκλημα ή να εξερευνήσετε τη σπηλιά στον Κάβο της Γερακιάς και να βουτήξετε στα υπέροχα τυρκουάζ νερά. Τέλος εντυπωσιακά είναι «Του Γερονικόλα τ` Αψηλά» με τις λεπτές στρώσεις από γκριζόλευκα ηφαιστειακά πετρώματα.

 

Βγαίνοντας από τη νότια έξοδο του Χωριού και ακολουθώντας τον ασφαλτόδρομο προς Πράσα, λίγο μετά τη διακλάδωση προς Γούπα, θα δείτε το γραφικό ψαράδικο λιμανάκι του Αγ. Νικόλα, τα εντυπωσιακά απορρίμματα από την κατεργασία των πωριών και το απάνεμο αραξοβόλι του Αγ. Μηνά με την παλιά σκάλα φορτώσεως σιδηρομαγγανίου.
Στην είσοδο του οικισμού των Πρασών, θα συναντήσετε τις εγκαταστάσεις των ιαματικών λουτρών, ενώ μπορείτε να θαυμάσετε τη θέα από τον κάβο του Αγ. Γεωργίου, με τις σπηλιές της Μεσογειακής φώκιας.

 

Λίγες εκατοντάδες μέτρα από κει βρίσκεται η περιοχή εξόρυξης μπεντονίτη. Μπορείτε να επισκεφτείτε και τη μισοβυθισμένη σπηλιά στη Βρωμόλιμνο, κατακόμβη ή στοά ορυχείου.
Στο εσωτερικό του νησιού, μπορείτε να επισκεφτείτε την ερειπωμένη ακρόπολη στο Παλιόκαστρο και το, «σήμα κατατεθέν» του νησιού, γεωλογικό μνημείο Σκιάδι.
Αξίζει να πούμε δυο λόγια για το Σκιάδι.

 

Στο βορειοδυτικό τμήμα της Κιμώλου, στα δυτικά του υψώματος «Σκλάβος», υπάρχει ένα τεράστιο πέτρινο μανιτάρι που οι κάτοικοι το ονομάζουν «Σκιάδι». Ένα μνημείο της φύσης που βρίσκεται στη μέση ενός γυμνού πλατώματος με υπέροχη θέα στις νοτιοδυτικές και δυτικές ακτές του νησιού Ελληνικά, Μαυροσπήλια, Αθηνιάς, κι ένα μεγάλο μέρος της Μήλου.

 

Το «Σκιάδι» οφείλει τη δημιουργία του στα διαφορετικά πετρώματα που το αποτελούν και στους ισχυρούς ανέμους που φυσούν στην περιοχή του. Το πιο μαλακό πέτρωμα που βρίσκεται στη βάση προσβάλλεται και διαβρώνεται από τον άνεμο που μεταφέρει σκόνη ή κόκκους άμμου. Αποτέλεσμα αυτής της διεργασίας που ονομάζεται «απορρίνηση» είναι, η βάση να «τρώγεται» και να στενεύει συνεχώς, ενώ η κορυφή που, είναι πιο σκληρή, παραμένει σχεδόν άθικτη. Σπάνιο μνημείο, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο, εντυπωσιακό για το μέγεθος και τη μορφή του, είναι ενταγμένο στον Άτλαντα των Γεωλογικών Μνημείων του Αιγαίου.

 

Για να φτάσετε στο Σκιάδι, υπάρχει ένας κυκλικός δρόμος που αρχίζει και τελειώνει στο Χωριό. Μπορείτε να ακολουθήσετε με αυτοκίνητο τη διαδρομή: Χωριό – Λεμπούνια – Ξέβρη – Προφήτης Ηλίας (ο έξω) - Προφήτης Ηλίας (ο μέσα). Μεταξύ των δύο εκκλησιών, αφήνετε το αυτοκίνητο και για 30 – 35 λεπτά, συνεχίζετε με τα πόδια, στο σημασμένο με βέλη παραδοσιακό μονοπάτι. Αν κάνετε όλη τη διαδρομή με πεζοπορία, ο χρόνος είναι 70 – 90 λεπτά. Καλό είναι να έχετε μαζί σας νερό, καπέλο και αντηλιακό αν είναι καλοκαίρι και να φοράτε μακρύ παντελόνι και παπούτσια κατάλληλα για πεζοπορία.

 

Οι Παραλίες της Κιμώλου, είναι πολλές και πανέμορφες. Με αυτοκίνητο και πορεία από το Χωριό προς Ανατολικά και Βόρεια θα συναντήσετε:

 

Ρέμα. Κοντά στο Χωριό, μια φυσική πισίνα με εξαιρετικό σκηνικό τα βράχια, τα

 

Ρεματόνησα και τα σύρματα (σπηλιές, λαξεμένες στο μαλακό βράχο όπου σύρουν τις βάρκες το χειμώνα). Απάνεμη, δίπλα στον ψαράδικο οικισμό Γούπα, ιδανική για όλες τις ηλικίες.

 

Καράς. Στη συνέχεια της Γούπας, για βουτιές.

 

Κλήμα. Αν και την ‘‘πιάνουν’’ οι βοριάδες, θα την αγαπήσετε. Με μεγάλο βότσαλο και άμμο και αρκετή σκιά στις αρμύρες της.

 

Πράσα. Εκπληκτική, λευκή, χοντρή, άμμος( μέσα, έξω) και γαλάζια νερά. Στην είσοδο του οικισμού λειτουργούν ιαματικά λουτρά.

 

Μοναστήρια. Τη πιάνει ο βοριάς αλλά μπορείτε να πάτε με τα πόδια στη διπλανή απάνεμη παραλία το Σούφι.

 

Από το Χωριό και με κατεύθυνση Νότια και Δυτικά, Αλυκή με βότσαλο & άμμο, Μπονάτσα με άμμος, Καλαμίτσι. Διπλή παραλία με άμμο και βότσαλο.

 

Συνεχόμενα χιλιόμετρα με αρμύρες και σκίνους, οι πιο πολυσύχναστες παραλίες του νησιού εκτός από την Ψάθη, νερά ρηχά και όπως σε όλες, πεντακάθαρα. Δέκας, Ελληνικά, Μαυροσπήλια.

 

Διαδρομή και σε χωματόδρομο. Τα Ασπράγκρεμνα προσφέρονται για καλλιτεχνική φωτογράφηση. Θα έχετε την ευκαιρία να δείτε την αρχαία πόλη και τους τάφους. Τα Μαυροσπήλια θα σας μείνουν αξέχαστα.

 

Το Κάστρο της Κιμώλου

 

Η Πάνω Πόρτα του Κάστρου, Το Χωριό, χτισμένο στους πρόποδες του Ξαπλοβουνιού, έχει μεγάλη έκταση και διακρίνεται σε δύο τμήματα: Ο παλιότερος οικιστικός πυρήνας είναι το μεσαιωνικό κάστρο, του 14ου ή 16ου αιώνα, με τετράγωνο σχήμα, που αποτελείται από δύο συγκροτήματα σπιτιών (το ένα περικλείει το άλλο) και μια μικρή σειρά σπιτιών στο κέντρο, πλάι στην οποία σχηματίζεται μικρή πλατεία και υπάρχει ο Ναός Της Γεννήσεως Του Χριστού. Τα σπίτια είναι χτισμένα με τη σκληρή πέτρα της περιοχής (σιδερόπετρα), ενώ υπάρχουν διακοσμητικές λεπτομέρειες από «πώρι». Υπήρχαν 123 διώροφα σπίτια και φιλοξενούσαν άλλη οικογένεια στον όροφο (ανωγάρηδες) και άλλη στο ισόγειο (κατωγάρηδες).

 

Το Μέσα Κάστρο είναι σήμερα ερειπωμένο. Το Έξω Κάστρο αποτελείται από μια σειρά σπιτιών, ο εξωτερικός τοίχος των οποίων αποτελούσε ταυτόχρονα και το τείχος, του αμυντικού στη λειτουργία του, κάστρου. Σε πολλά σπίτια υπάρχουν υπέρθυρα με οικόσημα και χρονολογίες. Ανάμεσα στις δυο σειρές σπιτιών υπήρχε δρόμος περιμετρικός, στενός τόσο που να χωράει μόνο μικρά κάρα.

 

Το Έξω Κάστρο έχει δυο πύλες: την Κάτω Πόρτα στα νότια, στο δρόμο της Αγοράς και την Πάνω Πόρτα στην ανατολική πλευρά, δίπλα στην οποία βρίσκεται σήμερα το Λαογραφικό και Ναυτικό Μουσείο. Οι πύλες φέρουν χρονολογίες οι οποίες αφορούν επισκευή τους (1650 και 1646 αντίστοιχα), μετά από πειρατική επίθεση το 1638, οπότε το Κάστρο πυρπολήθηκε. Τότε ενισχύθηκε το Κάστρο με περισσότερους πύργους. Σήμερα στα σπίτια της εξωτερικής σειράς έχουν ανοιχτεί πόρτες και παράθυρα προς τα έξω. Στο Μέσα Κάστρο υπάρχουν 2 είσοδοι. Ίσως από το 17ο αιώνα ο οικισμός είχε επεκταθεί έξω από το Κάστρο αλλά η μεγάλη ανάπτυξή του, συνέβη μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους. Κατά κανόνα όσο πιο κοντά στο Κάστρο βρίσκεται ένα σπίτι, τόσο παλιότερο είναι.

 

Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Κιμώλου βρίσκεται στο Χωριό, απέναντι από τον Μητροπολιτικό Ναό της Παναγίας της Οδηγήτριας. Στεγάζεται σε ένα παραδοσιακό διώροφο οίκημα, από τα παλαιότερα του Χωριού. Άρχισε να λειτουργεί στις 11 Ιουλίου 2006 ενώ τα επίσημα εγκαίνιά του έγιναν στις 4 Οκτωβρίου 2008.

 

Στον 1ο όροφο του κτιρίου, σε 3 αίθουσες συνολικής έκτασης περίπου 65 τετρ. μέτρων, παρουσιάζεται συνοπτικά η ιστορία της Κιμώλου. Η περιήγηση ξεκινά με εκθέματα από την, μέχρι σήμερα γνωστή, παλαιότερη κατοίκηση και φθάνει μέχρι τις μέρες μας με την συνεχή προβολή ταινίας, με εικόνες του σήμερα, από τους αρχαιολογικούς χώρους της Κιμώλου. Τα εκθέματα, τα περισσότερα τοποθετημένα σε επιτοίχιες και επιδαπέδιες προθήκες (βιτρίνες), παρουσιάζονται ανά ενότητες και ιστορική περίοδο.

 

Εντυπωσιακό και άξιο αναφοράς είναι το κρυστάλλινο διαφανές δάπεδο πάνω στο οποίο μπορείτε να περπατήσετε και από κάτω υπάρχει αναπαράσταση αρχαίας ταφής, έτσι όπως βρέθηκε κατά την ανασκαφή της. Μεταξύ των εκθεμάτων υπάρχουν, ακέφαλη γυναικεία επιτύμβια στήλη, σκαλισμένη σε τοπικό πέτρωμα, από τις παλαιότερες στην Ελλάδα (8ος π.Χ. αιώνας), ακέφαλο γυναικείο άγαλμα, ύψους 1,30 μ. (2ος αι. π.Χ.) και δύο αντίγραφα ψηφισμάτων (τα πρωτότυπα βρίσκονται σε άλλα μουσεία). Το ένα είναι η απόφαση για τον ιδιοκτήτη της Πολυαίγου (4ος αι. π.Χ.) και στο δεύτερο, μεταξύ των άλλων, εμφανίζεται η δομή και η ευμάρεια του τότε Δήμου (3ος αι. π.Χ.).
Λαογραφικό & Ναυτικό Μουσείο Κιμώλου. Ιδρυτής: ο γιατρός Μανώλης Αριστ. Χριστουλάκης

 

Το μουσείο στεγάζεται σε ιδιόκτητο διώροφο κτήριο, που βρίσκεται μέσα στο παραδοσιακό συγκρότημα του Κάστρου Κιμώλου. Είναι το πατρογονικό σπίτι του Ιδρυτή. Σκοπός του «Λαογραφικού» είναι να διασώσει και να διατηρήσει, ότι έχει απομείνει πια, από την παλιά λαϊκή κληρονομιά, τον πολιτισμό τουπαρελθόντος της Κιμώλου και να τα παραδώσει στις επόμενες γενεές. Ανοικοδομήθηκε «εκ βάθρων», λόγω μερικής κατάρρευσης, ενώ αποκαταστάθηκε η αρχική του διαρρύθμιση.

 

Το «Λαογραφικό» ολοκληρώθηκε μέσα σ’ ένα χρόνο με αποκλειστικές δαπάνες και προσωπική εργασία του Ιδρυτή του, χωρίς χορηγίες ή επιδοτήσεις και με τη συνεργασία ορισμένων συμπατριωτών. Η προσφορά αντικειμένων εκ μέρους των συμπατριωτών ήταν συγκινητική.

 

Κλείνοντας, αποτείνονται θερμές ευχαριστίες στον κ. Χρύσανθο Θεοδοσιάδη της Κ. ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ Α.Ε. για την χορηγία των υλικών για τις δέστρες, τον κ. Νίκο Μηναίδη – ανοξείδωτες κατασκευές για την πολύωρη επιμέλεια της κατασκευής τους, όλους όσους προσέφεραν στέγη φιλοξενίας στην ομάδα μας, καθώς και την κα Κατερίνα Βεντούρη - ξενοδόχο, φύλακα άγγελο και ξεναγό μας.

-