Αυτή τη φορά, δεν μεσολάβησαν δύο αναβολές, η προγραμματισμένη εξόρμηση στην Κολώνα της Κύθνου, πραγματοποιήθηκε κανονικά. Είχαμε όμως και ένα μικρό … παρασκήνιο, όταν η πρώτη εξαγγελία, όριζε τόπο προορισμού τον Βρόσκοπο. Στις αρχές εκείνης της εβδομάδας, ο καιρός της επιστροφής – θα - ήταν πέντε. Όμως η πρόβλεψη δεν επαληθεύτηκε και ο προορισμός μας ορίστηκε για την Κολώνα. Τόπο γνώριμο, που μας έχει χαρίσει πάντοτε μόνο ευχάριστες αναμνήσεις. Αυτή τη φορά όμως, όλα ήταν μαζί μας. Έτσι, την Παρασκευή το βράδυ, βρέθηκαν έξι σκάφη με τα πληρώματά τους, που συμπληρώθηκαν με τέσσερα ακόμη το πρωί του Σαββάτου, για να συμπληρωθεί η ομάδα με τρία ακόμη, Το πρωί της Κυριακής.
Το απόγευμα της Παρασκευής, βρέθηκαν στην παραλία τέσσερα φουσκωτά. Η βραδιά ήταν υπέροχη. Δεν ψήσαμε, καθόσον έπεσε και ολίγη … βαρεμάρα και προτιμήσαμε τις εύκολες λύσεις του ζεύγους Χαμηλοθώρη, που πάντα μπορεί να θρέψει μια … διμοιρία.
Τη επομένη, κατέπλευσαν μαζί το πρωί ακόμη τέσσερα σκάφη της Λέσχης και μαζί με τους τελευταίους που κατέπλευσαν το απόγευμα, συνολικά δέκα φουσκωτά με 27 άτομα πληρώματα.
Το απόγευμα του Σαββάτου, έγινε και πάλι ένας μικρός ποδοσφαιρικός ‘εμφύλιος’, με περίπου δέκα άτομα, μικρούς και μεγάλους. Όχι γάβροι – βάζελοι, όπως λέγαμε να γίνει, αλλά … γενικώς. Εκεί, έπεσε και η πρώτη δόση γέλιου. Με τις ντρίπλες – ο Θεός να τις κάνει, τις ‘σαβούρες’ και τις στραβοκλωτσιές, με την ελαφριά μπάλα, που αλλού έσκαγε και αλλού πήγαινε. Το σουτ που δεν έβγαινε, τη ντρίπλα που δεν έπιανε, τη μπάλα που ‘κόλλαγε’ την πάσα που δεν έφτανε, αλλά και τα γέλια που μας ξελίγωναν, όλους …
Οργανώθηκε το καθιερωμένο ψήσιμο, με καλή οργάνωση και συντονισμό. Πέρα από τις ατομικές προμήθειες, το μέλος μας Τάκης Καρράς, κέρασε 50 σουβλάκια και άλλα τόσα κεμπάπ, για την αγορά το φουσκωτό που αγόρασε πρόσφατα. Στήθηκε λοιπόν, ένα μεγάλο τραπέζι για όλους. Στις τρεις ψησταριές, που είναι γεγονός πως δούλεψαν εντατικά ώστε να … εφοδιαστούμε όλοι, παρατηρήθηκε μεγάλος … συνωστισμός. Μάλιστα, η ‘παραγωγή’, μας κάλυψε και το μεσημεριανό γεύμα προ απόπλου.
Όπως έχει καθιερωθεί πλέον, κατόπιν, ήλθε η ώρα του Βαγγελάκη. Αυτού του απίστευτου τύπου, που με αστείρευτο χιούμορ και αυτοσχεδιασμούς, μας έσκασε στα γέλια κοντά στο δίωρο. Όσοι ήταν παρόντες, ξέρουν. Όσοι έλειπαν, απλά έχασαν. Τελευταία ευκαιρία για εφέτος, αν βοηθήσει ο καιρός, στο σαββατοκύριακο της καπετάνισσας, στα μέσα του Οκτώβρη.
Προς το ξημέρωμα της Κυριακής, μετατοπιστήκαμε όλοι στα αγκυροβόλια μας λίγα μέτρα, εξ αιτίας πρόσκαιρης ενίσχυσης του αέρα. Τίποτα σημαντικό και αναμενόμενο. Ο απόπλους έγινε με όσους παρόντες. Ο καιρός, ήταν τέσσερα Β, κυρίως μέσα στο κανάλι των δύο νησιών και ακόμη 4 – 5 μίλια μετά τον κάβο της Κέας.
Ομαλή επιστροφή, μέχρι τα ιχθυοτροφεία έξω από την Ανάβυσσο. Εκεί, ο Βαγγέλη είδε πρώτος ένα φουσκωτό με αβαρία που καλούσε σε βοήθεια. Είχε μείνει από καύσιμα. Πήρα το πλήρωμα του και μπροστά στη γλίστρα το πήρε ο Μπάμπης για να τους βγάλει έξω. Επέστρεψα στον Βαγγέλη και δέσαμε ακόμη ένα κάβο, για να το ρυμουλκήσουμε μαζί. Το φέραμε εύκολα και γρήγορα μέχρι τη γλίστρα. Στο τέλος, λέγαμε πως … εμείς το χρέος μας το κάναμε …
Το βράδυ, μαζί με τον Βαγγέλη και τον Αλέκο, ήπιαμε τις τελευταίες μπύρες της εβδομάδας. Είπαμε, καιρού επιτρέποντος, θα έχουμε και επόμενη εξόρμηση.