Λ.Φ.Σ. ‘ΙΑΣΩΝ’ – 11η Πανελλήνια Συγκέντρωση Φουσκωτών Σκαφών 2016.

Όσα θα διαβάσετε, γράφτηκαν έπειτα από πολλή σκέψη και αρκετό δισταγμό. Και σε καμία περίπτωση, δεν έχουν σχέση με την απίστευτη προσπάθεια που έκανε ο διοργανωτή Μακεδονικός Όμιλος Φουσκωτών Σκαφών, οι όμιλοι που συνεργάστηκαν, ο Δήμος Αλοννήσου και οι λοιποί φορείς.
 

Έχουμε συνηθίσει, έπειτα από μια τόσο επιτυχημένη εκδήλωση, να γυρίζουμε στα σπίτια μας και όποια ‘γκρίνια’ ή σχόλιο έχουμε, να το κάνουμε μεταξύ μας. Να κρατάμε – και καλά κάνουμε, όλα τα ωραία και να παραμερίζουμε ότι μας στενοχώρησε. Αυτό, αν το κάνουμε καλά, επαφίεται στην κρίση του καθενός μας αφ’ ενός και έχει να κάνει με τα βιώματα του από την άλλη.
 

Και εξηγούμαι. Δεν θα αναφερθώ με πολλά, λίγα και ενδεικτικά. Πριν από κάποιους μήνες, κατά τη συνάντηση των μελών της Ε.ΟΜ.Ο.Φ.Σ. στο εντευκτήριο της Λ.Φ.Σ. ‘ΙΑΣΩΝ’, ανατέθηκε επίσημα η διοργάνωση της 11ης Πανελλήνιας Συγκέντρωσης Φουσκωτών Σκαφών στην Αλόννησο. Το αποτέλεσμα, δικαίωσε περισσότερο από πανηγυρικά, τους διοργανωτές, που έκαναν απίστευτα πράγματα, τους εκτελεστές, αλλά και όσους την βίωσαν. Όσους ταξίδεψαν με κάθε μέσο και πήραν μέρος.
 

Τα νούμερα, μιλούν από μόνα τους. Δεν θα αναφερθώ σε αυτά και από εδώ, είναι ήδη γνωστά. Εκείνο που δεν ήταν γνωστό, ήταν το μέγεθος της επιτυχίας. Γι αυτό μιλώ για δικαίωση, καθώς η ανταπόκριση ήταν τέτοια, που ο διοργανωτής ‘έκλεισε’ τις συμμετοχές, αρκετές ημέρες πριν από την προθεσμία. Ανταποκρίθηκαν δηλαδή, πολλοί περισσότεροι του αναμενόμενου, διαισθανόμενοι πως … ‘μ’ αυτούς που μπλέξαμε, μόνο καλά θα περάσουμε’ …
 

Ταξίδεψα από την Ανάβυσσο, μαζί με άλλα τέσσερα σκάφη της λέσχης. Οικογενειακώς. Έφθασα στο νησί, έδεσα στο λιμάνι στη θέση μου και ‘δηλωθήκαμε’ στη γραμματεία. Ήμασταν πλέον και επίσημε θιασώτες της εκδήλωσης.
 

Κάποιοι από εμάς, νοίκιασαν αυτοκίνητο. Άλλοι μηχανάκι. Όσα ακολουθούν, περιορίζονται σε καθαρά προσωπικό επίπεδο. Επισκεφθήκαμε ομαδικά και μεμονωμένα, περισσότερες από 5 - 6 επιχειρήσεις σε καθημερινή βάση. Και δεν εννοώ φούρνο ή γαλακτοπωλείο … ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ. Ακούς κράτος;
 

Και θα αναφέρω λίγα περιστατικά. Το πρώτο μου σχόλιο στο fb ήταν για την τιμή της αμόλυβδης. 1,755 το λίτρο. Την προηγούμενη, στην Αθήνα είχε 1,385. Γέμισα στην Ανάβυσσο, 1,425. Η Αλόννησος, έχει τρία πρατήρια. Και τα τρία με την ίδια τιμή. Μάλιστα, η ELIN, ήταν και χορηγός της εκδήλωσης. Θα παρακαλούσα, αν μπορεί κάποιος του χώρου, να μου εξηγήσει τους λόγους της διαφοράς των τιμών. Γιατί αυτή που δώσαμε όλοι εκεί, ήταν πως οι πρατηριούχοι, λειτουργούν σαν μονοπώλιο. Ε, τι θα κάνουν, από πού θα βάλουν …
 

Το επόμενο βράδυ, ήταν προγραμματισμένο ένα ομαδικό για τους συμμετέχοντες δείπνο στη Χώρα, με προκαθορισμένο μενού, προς 15 ευρώ το άτομο. Ως εδώ καλά. Βέβαια, ήταν όλα κρύα, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Καλοκαίρι είναι … Μαζί, σερβιρίστηκε μια φιάλη του λίτρου κρασί χύμα, για τέσσερα άτομα. Όταν ζητήσαμε δεύτερη, τυχαία ενημερωθήκαμε, πως το αντίτιμο, ήταν 10 ευρώ. Για ένα λίτρο χύμα κρασί, ανώνυμο, μας χρέωναν 10 ευρώ. Και βέβαια, δεν υπήρχε πουθενά κατάλογος και δεν έγινε οποιαδήποτε ενημέρωση. Αυτό, δεν το υποστηρίζω μόνο εγώ, αλλά όλοι όσοι παραβρέθηκαν.
 

Σε ερώτηση μου για το υπερβολικό – έτσι το κρίναμε αντίτιμο, ο σερβιτόρος, μας απάντησε, … αν δεν το θέλετε να το πάρω … Και το πήρε. Ζητήσαμε μπύρα. Πόσο κάνει; … Τρία ευρώ. Το ίδιο έκαναν και στο διπλανό, ‘δικό μας’ τραπέζι. Μόνο που εκεί η μπύρα χρεώθηκε 3,5 ευρώ. Ίδια μάρκα και ποσότητα. Ξαναζητήσαμε μπύρα, σημειώνοντας τη διαφορά της τιμής. Αυτή τη φορά, μας τη χρέωσαν 2,5 ευρώ. Τα συμπεράσματα δικά σας. Όσο για την τιμή του κρασιού στον κατάλογο της επιχείρησης, για ένα λίτρο κρασί χύμα ‘Αποστολάκη’ ζητούσε μόλις 7 ευρώ. Χύμα και επώνυμο …
 

Προς το τέλος της βραδιάς, ζήτησαν τα 15 ευρώ. Τα δώσαμε. Από το δικό μας τραπέζι, πήραν 150 ευρώ και επιπλέον τα ποτά. ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΔΕΝ ΠΗΡΑΜΕ. Ούτε και διπλανέ 11 τραπέζια που ρώτησα. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Ακούς κράτος;
Τέτοια περιστατικά, έχω να σας γράψω πολλά. Αλλά τα είπα όλα με δύο λέξεις. Άφησα σαν οικογένεια στο νησί, περισσότερα από 1.000 ευρώ. Με τους φόρους μέσα. Αλλά αποδείξεις, δεν πήρα. Ακούς κράτος;
 

Σκόπιμα, δεν αναφέρω τα ονόματα των επιχειρήσεων, έπειτα από επιλογή. Δεν θέλω, να θεωρήσουν κάποιοι, πως από εδώ γίνεται προσπάθεια δυσφήμισης κάποιων επιλεκτικά. Όμως τα ονόματα βρίσκονται στη διάθεση παντός ενδιαφερόμενου. Ακούς κράτος;
 

Κλείνοντας, να εξηγήσω το γιατί. Διότι απλά, έχω πάψει από καιρό να ανέχομαι να μου τσακίζουν τη προπληρωμένη μου σύνταξη, να με ρημάζουν στους φόρους και τα επιδόματα αλληλεγγύης, να χάνουν χιλιάδες τη δουλειά τους, να βουλιάζει ο τόπος και αυτοί να ΚΛΕΒΟΥΝ. Από όλους εμάς, που τους κοιτάμε με τα μάτια ανοικτά, δηλώνοντας με οργή … τι να την κάνω την απόδειξη … Αυτοί όμως, θέλουν και τα νοσοκομεία να λειτουργούν, την αστυνομία να τους φυλάει, τις επιδοτήσεις στα εισιτήρια, όπου υπάρχουν, τις αποζημιώσεις, τα ελικόπτερα για την αεροδιακομιδή, εξοπλισμένα νοσοκομεία, γιατρός, ασφάλιση, περίθαλψη, λιμενικούς, στρατό, δρόμους, πυροσβεστική … αλλά να τα πληρώνουν οι άλλοι. Να μη συμμετέχουν οι ίδιοι. Τι λες τώρα … Για κορόιδα ψάχνεις …
 

Δεν είναι από το τραγούδι. Αλλά να δεις, ότι στο τέλος θα μας πουν και μαλάκες …

Σ.σ. Περάσαμε και πέντε ημέρες στη Σκύρο. Θα τα πούμε και για εκεί, σύντομα.